เรื่องราวของ กระต่ายน้อย ตัวหนึ่ง ที่มุ่งหมายจะครอบครองดวงจันทร์ จะเป็นยังไงกันนะ ^^

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่ง

สิ่งมีชีวิตต่าง ๆ น้อยใหญ่ และต้นไม้นานาชนิด ได้ถือกำเนิด และเติบโตอยู่บนผืนป่าแห่งนี้

กระต่ายน้อยตัวหนึ่ง ขุดโพรงเล็ก ๆ ของมัน อยู่ใต้ร่มเงาของต้นโอ๊คต้นใหญ่ ทุก ๆ วัน มันจะเที่ยวออกหาผลไม้ต่าง ๆ กิน ตามประสาของมัน แต่แล้ว...เรื่องราวของมันก็ได้เกิดขึ้นในคืนหนึ่ง

กลางดึกคืนนั้น เป็นคืนเดือนหงาย ที่ดวงจันทร์เต็มดวง ทอแสงเฉิดฉาย สว่างไปทั่วทั้งผืนป่า เจ้ากระต่ายน้อย ตื่นลืมตาขึ้นมาด้วยความกระหายน้ำ พลันสายตาของมันก็ไปเห็น แสงที่ส่องลอดโพรงไม้เข้ามา ด้วยความสงสัยนั้น มันจึงกระโดดออกจากโพรง เพื่อตามหาดูว่า แสงที่เห็น เป็นแสงของอะไร มาจากที่ไหน และเมื่อมันโผล่พ้นโพรงของมันออกมา...

อาจเป็นวินาทีที่ยาวนานนับชั่วโมง...หรือเป็นชั่วโมงที่สั้นเพียงวินาที

ราวกับถูกมนต์สะกดเอาไว้ เจ้ากระต่าย หลงอยู่ในภวังค์ความงาม ของดวงจันทร์เข้าให้แล้ว...

ในทุก ๆ คืน เจ้ากระต่ายจะมานั่งเฝ้ามอง ชื่นชมความงามของดวงจันทร์ และมันก็ทึกทักเอาเองไปแล้วว่า 'ดวงจันทร์ดวงนั้นเป็นของมัน' ด้วยเหตุนี้เอง เจ้ากระต่ายจึงคิดที่จะเอาดวงจันทร์นั้นมาครอบครอง แต่เพียงผู้เดียว และเมื่อคิดได้เช่นนั้นแล้ว มันจึงเริ่มกระโดด

กระต่ายน้อย กระโดด กระโดด และกระโดด ด้วยแรงกำลังทั้งหมดที่มันมี แต่ก็ไม่อาจเฉียดเข้าใกล้ดวงจันทร์ได้เลย และในตอนที่มันกำลังกระโดด ๆ อยู่นั้น ก็มีผีเสื้อกลางคืนตัวหนึ่ง บินผ่านมา 

ผีเสื้อเห็นกระต่ายกำลังกระโดด ๆ ไม่หยุด อยู่อย่างนั้นนานสองนาน มันจึงเอ่ยถาม...

ผีเสื้อ : นี่ เจ้ากระต่าย เจ้ากำลังทำอะไรอยู่หรือ

กระต่าย : เจ้าก็ถามไม่คิด ! ข้ากำลัง กระโดด อยู่ เจ้ามองไม่เห็นหรืออย่างไร

ผีเสื้อ : ใช่ ข้าเห็นว่าเจ้ากำลังกระโดด หากแต่เจ้านั้น จะกระโดดอยู่กับที่ไปเพื่ออะไรกันล่ะ ! 

น้ำเสียงของผีเสื้อเริ่มหงุดหงิด กับคำตอบกวน ๆ  ของเจ้ากระต่าย

กระต่าย : ข้าจะกระโดดไปคว้าดวงจันทร์ดวงงามนั้น มาเป็นของข้า ! 

ผีเสื้อ : ฮ่า ๆ ๆ ๆ เจ้าคิดว่า การกระโดด ที่สูงเพียง สองสามฟุตของเจ้า จะทำให้เจ้าคว้าดวงจันทร์ได้ถึงงั้นหรือ ???

"เจ้าไม่มีทางได้ดวงจันทร์มาครอบครองหรอก เจ้ากระต่ายเอ๋ย เว้นเสียงแต่ว่า เจ้าจะมีปีก"

แล้วผีเสื้อก็บินจากไป ทิ้งให้กระต่ายน้อย นั่งหอบหายใจอยู่เพียงลำพัง...

นี่เราจะต้องมีปีกอย่างนั้นหรือ ? เจ้ากระต่ายครุ่นคิดอยู่นาน จนเมื่อราตรีพ้นผ่าน เวลาของอรุณรุ่งย่างเข้ามา กระต่ายน้อย รีบกระโดด ๆ ขึ้นไปบนยอดเขา เพื่อไปหา พญาอินทรี ให้ทันเวลาก่อนที่ พญาอินทรีจะออกไปหาอาหาร และเมื่อไปถึงรังของพญาอินทรี มันก็รีบร้อน พูดจาฟังไม่ได้ความ...

พญาอินทรี : เอ้าเจ้ากระต่าย ใจเย็น ๆ ก่อน ค่อย ๆ พูดอีกทีซิ เจ้ามาหาข้า เจ้าต้องการอะไรงั้นหรือ 

กระต่าย : ท่าน พญาอินทรี...ขอจะขอยืมปีกของท่านได้หรือไม่ 

พญาอินทรี : หือ ? เจ้าจะยืมปีกของข้า ? เจ้าจะเอาปีกไปทำอะไรอย่างงั้นหรือ 

กระต่าย : ข้าจะใช้ปีกนั่น บินขึ้นไปบนฟ้า เพื่อจะคว้าดวงจันทร์ดวงงาม มาครอบครองเป็นของข้า ! ท่านให้ข้ายืมปีกหน่อยได้ไหม 

พญาอินทรี : นี่เจ้ากระต่าย ! ข้าไม่สามารถถอดปีกของข้า ให้กับเจ้าได้หรอก 

เจ้ากระต่ายได้ยินยังนั้น ก็หน้าเศร้าลงในทันที และกำลังเดินคอตก หันหลังกลับ แต่แล้ว เสียงของพญาอินทรีก็ดังขึ้น...

พญาอินทรี : เอ้อนี่ ! ข้าคิดว่า มีวิธีที่ดูจะง่ายกว่าการบินไปหาดวงจันทร์นะ ! 

กระต่าย : วิธีอะไรหรือท่าน ได้โปรดบอกกับข้าด้วยเถิด 

พญาอินทรี : ในช่วงรอยต่อของราตรีกับรุ่งอรุณนั้น ข้ามองเห็นดวงจันทร์นั้น คล้อยต่ำลง และตกลงไปในทะเลโน้น หากเจ้าอยากได้มาครอง เจ้าน่าจะลองว่ายน้ำข้ามทะเล ไปหาดวงจันทร์ดูนะ 

เมื่อได้ฟังคำแนะนำจากพญาอินทรีแล้ว เจ้ากระต่ายก็เดินทางมารอที่ริมทะเล แล้วเวลาของราตรีก็มาเยือน มันนั่งเฝ้ามองดวงจันทร์นั้น ประหนึ่งตกอยู่ในภวังค์อีกครั้ง มันจ้องมองอยู่อย่างนั้น จนเวลาล่วงไป เข้าช่วงรอยต่อ มันเห็นดวงจันทร์คล้อยต่ำลงไปทางทะเล เฉกเช่นที่พญาอินทรีบอก เมื่อเห็นดังนั้น มันจึงกระโดดลงไปในทะเล !! 

เจ้ากระต่ายน้อย ว่ายน้ำด้วยแรงทั้งหมดที่มันมี ตรงไปยังทิศทางที่ดวงจันทร์คล้อยต่ำลง มันว่ายเร็วขึ้น เร็วขึ้น หวังจะไปให้ถึงดวงจันทร์นั้นให้ได้ จนในท้ายที่สุดนั้น...ร่างกายของมันก็หมดเรี่ยวแรง

เจ้ากระต่าย จมดิ่งลงสู่ห้วงมหาสมุทร ในวินาทีสุดท้าย ก่อนที่มันจะสิ้นใจ มันได้เอ่ยคำรำพัน ตัดพ้อ และร้องของกับดวงจันทร์...

"โอ้ดวงจันทร์เจ้าเอ๋ย...ใยเล่า เจ้าไม่เคยลดตัวลงมาหาข้าบ้างเลย มีเพียงข้านั้นที่พยายามจะจับคว้าเจ้า จนในท้ายที่สุดข้าก็ไม่อาจมีเจ้ามาครอบครองได้เช่นนั้นหรือ...หากแม้นตัวข้าตายลงไปนั้น ข้าขอได้ไหม ข้าขออธิฐานกับเจ้า โปรดนำวิญญาณของข้า ไปไว้ข้างกายเจ้าจะได้ไหม...ข้าขอวิงวอน"

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เรื่องราวของ เจ้ากระต่าย จบลงเพียงเท่านี้ครับ ^^

ท่านผู้อ่านคิดว่า ดวงจันทร์นั้น รับฟังคำขอของเจ้ากระต่ายไหม โดยส่วนตัวของผม ผมคิดว่า ดวงจันทร์นั้น ได้โอบกอดวิญญาณของเจ้ากระต่ายเอาไว้แล้วล่ะครับ...เพราะในทุกครั้งที่ พระจันทร์เต็มดวง ผมจะมองเห็น กระต่ายอยู่คู่กับดวงจันทร์...

เช่นเคยครับ...ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่า เรื่องราวนี้ จะสามารถให้อะไร ๆ กับท่านผู้อ่านได้บ้าง หรือหากมันไม่ได้ให้อะไรกับท่านเลย ก็ให้มันเป็นเรื่องราวที่เข้ามา แทรกความวุ่นวายในวันวันหนึ่งของท่านละกันนะครับ ^^ 

Cr. ภาพโดย mollyroselee จาก Pixabay

องครักษ์พิทักษ์ก้อนหิน  24-05-21  20:23