เธอถามฉันว่า...
ถ้าตอนนี้ใจฉันเปรียบกับ "นาฬิกา" ตอนนี้นาฬิกาเรือนนี้เป็นยังไงบ้าง?
ฉันตอบเธอไปว่า...
มันก็คงเหมือนนาฬิกาที่หน้าปัดแตก
เธอถามฉันว่า...
แล้วฉันจะซ่อมมันไหมหรือว่าจะซื้อเรือนใหม่ ?
ที่ฉันเงียบและไม่ตอบเพราะ...
ฉันไม่เคยคิดที่จะซื้อนาฬิกาใหม่เลย ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้....
ฉันยังคงพยายามซ่อมแซมมันให้กลับมาเป็นนาฬิกาที่สภาพสวยงามเหมือนเดิม
.
.
เราก็อยากเป็นคนเดิมที่ไม่คิดอะไร
คำพูดของใครไม่เคยทำให้เราเสียใจ เท่าคำพูดของเธอ... ที่ยังคิดเยอะ ที่ยังนอยด์ ที่ยังเสียใจ
เพราะคำพูดของเธอไม่ใช่ของใคร คนอื่นจะพูด จะพิมยังไง ก็ไม่เท่าคนที่เรารักพิมออกไปแบบนั้น มันอาจจะเป็นคำพูดเล่นๆ อย่างเช่นให้เราไปหาคนคุย ไปหาม่อดู เราหยุดมองหาใครคุยเพิ่ม ตั้งแต่เมื่อ5ปีก่อนแล้ว ให้เราไปทำแบบนั้นเราทำไม่ได้หรอก ให้มุดคุยกะคนอื่น มีแต่คนน่ารำคาญ เราไม่มีความสามารถที่จะอดทนกับใครได้นานขนาดนั้น
เราไม่เคยคิดที่จะอยากไปไหน ทำไมต้องผลักเราให้ไปคุยกับคนอื่น บางทีนะเว้ย ..
จุดเริ่มต้นของเรา มาจากแชท จับมือกันออกจากแชท จับมือกันมาเล่นใหม่ เอาจริงๆมันน่าน้อยใจนะ ที่กลับมาครั้งนี้มีแต่ปัญหา มีแต่เรื่องให้เสียความรู้สึก อย่างที่เราเคยบอก พอมีเรื่อง เรื่องจบ! ทุกคนลอยตัวหมดเลยเว้ย มีแต่เราที่จม จมกับความรู้สึก กับคำพูดของแฟนเราเอง...
มันติดค้างในใจมากมาย ที่มีแต่คนรู้เรื่อง
เราเหมือนคนโง่คนนึง ที่ไม่รู้อะไรเลย มารู้เองที่หลังหมดเลย ไม่รู้เลยว่าเขาพูดลับหลังถึงเรายังไง ไม่รู้เลยว่า จริงๆเขาไม่ได้อยากไปเที่ยวกับเราเลยเป็นเหตุผลที่ไปหัวหินครั้งนั้น มีแต่เฟลๆๆๆ คำพูดพวกนั้นมันฝังอยู่ในหัว ฝังอยู่ในใจจนบางทีนะ เรายังร้องไห้กับคำพูดพวกนี้อยู่เลย
ก่อนหน้านี้ เราเคยร้องไห้เพราะเรื่องแบบนี้ไหม เธอเคยทำให้เรารู้สึกงี่เง่าแบบนี้ไหม ?
แต่สุดท้ายเราก็ยังรักและไม่คิดจะเลิกไม่คิดจะไล่เธอไปอยู่ดี ใช่! มันไม่มีอะไร แต่เราก็ต้องใช้เวลาในการลืมคำพูดพวกนั้นอยู่ดี...
ถ้าเธออ่าน... ไม่ต้องเอามาถามย้ำแล้วนะ ว่าเราเป็นอะไร เราพิมไว้หมดแล้ว ...
เราเหนื่อยที่จะตอบหรือจะรับฟังว่าใครผิดไม่ผิด
ในเมื่อเล่นด้วยกัน มันไม่มีหรอกคนผิดคนเดียว ....
หรืออาจจะเป็นเราเองที่ผิด ที่ไม่ปล่อยวาง ...
ก็จริงนะ ทุกเรื่องมันจบไปแล้ว จะคนแรกหรือคนที่สองสามสี่ เราผิดเองแหละ ที่ไม่ปล่อยวาง ไม่ลบความรู้สึกแย่ๆนี้ออกไป เราผิดเอง...
เราแค่อยากระบาย ไม่ต้องเอาวนไปถามเราซ้ำอีก...