ก่อนอื่น ต้องขอสวัสดีผู้อ่านทุกคนนะครับ..
การถ่ายทอดเรื่องราวผ่านบล็อกตรงนี้ ได้เคยเกิดขึ้นมาแล้ว แต่ด้วยเหตุผลหลาย ๆ อย่าง ทำให้ผมได้ลบบัญชีไปครั้งหนึ่ง
มันก็เลย ส่งผลให้ บทความต่าง ๆ ได้หายไปด้วย... ครั้งนี้ ผมตั้งใจว่า จะกลับมาทำมันอีกครั้ง (จะมีคนอ่านไหมนะ 555) แล้วก็จะพยายามนำเรื่องเก่า ๆ ที่เคยเขียนกลับมาให้ได้ทั้งหมด
เอาล่ะ ก่อนอื่น เราจะมาทำความรู้จัก กับชื่อของ "องครักษ์พิทักษ์ก้อนหิน" กันครับ ^^
มันเริ่มต้นจากนิทานเรื่องหนึ่ง...ผมจำไม่ได้แล้ว ว่าใครเป็นคนแต่ง และจำเว็บไซด์ที่ไปอ่านเจอมาไม่ได้แล้วด้วย ผมจะถ่ายทอดมันออกมา ในแบบฉบับของผมเองละกันนะครับ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กาลครั้งหนึ่งนานแสนนานมาแล้ว ในดินแดนที่ห่างไกลออกไป มีเมืองที่ปกครองด้วยพระราชาองค์หนึ่ง พระองค์ มีพระราชธิดาหนึ่งองค์ ที่รูปงามมาก เสียจนหาสิ่งใดเปรียบไม่ได้อีกแล้ว
นางงดงามมากจริง ๆ แต่กระนั้นเอง นางมีนิสัยที่ชอบเก็บตัว ไม่พูดไม่จากับใครทั้งนั้น เหตุด้วยเพราะการสูญเสียสิ่งที่รักไปในกาลครั้งก่อน จนนานวันเข้า นางก็ได้กลายเป็น ก้อนหิน
พระราชาได้ฟังคำแนะนำ จากเทวดาที่มาเข้าฝันของพระองค์ ถึงวิธีการที่จะทำให้เจ้าหญิงกลับมาเป็นคนปกติเช่นเดิม จึงได้ป่าวประกาศออกไปทั่วทุกสารทิศ ว่า "หากมีใครคนใดสามารถทำให้เจ้าหญิงกลับมาเป็นเช่นเดิมได้ คนผู้นั้น จักได้สมบัติทั้งปวงของพระองค์ จักได้ครองคู่กับเจ้าหญิง และครองบัลลังค์ของพระองค์ "
เมื่อข่าวถูกประกาศออกไป ชายมากมายต่างต้องการเข้ามา เพื่อจะทำให้เจ้าหญิงกลับมาเป็นเช่นเดิม...
วิธีการนั้นแสนจะง่ายได้...เพียงแค่กอด...กอดเจ้าหญิง ที่เป็นก้อนหินนั้นไว้ จนกว่านางจะกลับมาเป็นคนเช่นเดิม !
ผู้คนมากมาย ต่างเข้ามาทดลอง ที่จะทำให้เจ้าหญิงกลับมา แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่มีใครที่จะมาสามารถ กอดก้อนหินนั้น ได้นานเพียงพอ...บางคน กอดได้เพียงชั่วโมงเดียว บางคนกอดได้เพียง 1 วัน หามีใครที่จะกอดเจ้าหญิงได้นานเกินกว่า 3 วันเลย
จนเวลาล่วงเลยผ่านไป...แทบจะไม่มีใครคนใดต้องการที่จะทดลองอีกแล้ว จนกระทั้ง...
ในวันนั้น มีเจ้าชายจากต่างแดน เดินทางผ่านมา และได้พบกับก้อนหิน และคำประกาศนั้น จึงได้เข้าไปสอบถามกับคนเฝ้าก้อนหิน
เจ้าชาย : ข้าจะต้องกอดก้อนหินก้อนนี้ใช่ไหม จนกว่าจะกลายกลับมาเป็นเจ้าหญิง
คนเฝ้าก้อนหิน : ใช่ ข้อวามบนป้ายประกาศมีอยู่ชัดเจน
เจ้าชาย : แล้วข้าต้องกอดนานเพียงใด
คนเฝ้าก้อนหิน : นานเท่าที่เจ้าต้องการจะกอด นานจนเจ้าหญิงกลับมาเป็นปกติดังเดิม
เมื่อได้ฟังดังนั้น เจ้าชายจึงสั่งให้ผู้ติดตาม เดินทางกลับไปที่เมืองของตนก่อนได้เลย และทิ้งเข้าไว้ที่นี่เพียงลำพัง
เมื่อได้จัดการธุระของตนเสร็จแล้ว เจ้าชายก็ไม่รอช้า เขาได้นั่งลงข้าง ๆ ก้อนหินนั้น จ้องมองก้อนหินนั้น ด้วยแววตาที่ประหนึ่งมองคนรัก แล้วบรรจงกอดอย่างแผ่วเบา...
วันเวลาล่วงเลยผ่านไป 3 ปี คนเฝ้าก้อนหิน ก็ยังคงเห็นเจ้าชาย ยังกอดก้อนหินอยู่อย่างนั้น ด้วยความสงสัยจึงเอ่ยถามออกไป
คนเฝ้าก้อนหิน : นี่เจ้าชาย ท่านกอดก้อนหินอยู่อย่างนั้นมาตั้ง 3 ปีแล้ว ท่านไม่เบื่อบ้างหรือไร
เจ้าชาย ตอบกลับคำถามนั้น ด้วยคำถามว่า : หากให้เจ้ากอดก้อนหินนี้ 1 ชั่วโมง เจ้าทำได้หรือไม่
คนเฝ้าก้อนหิน : ได้สิ ชั่วโมงเดียวเอง สบาย ๆ
เจ้าชาย : งั้นหากให้เจ้ากอด 1 วันล่ะ เจ้ายังทำได้ไหม
คนเฝ้าก้อนหิน : ได้สิ 1 วัน ข้าทำได้อยู่แล้ว
เจ้าชาย : เช่นนั้น หากให้เจ้ากอดก้อนหินนี้ 10 วันล่ะ เจ้าจะทำได้ไหม
คนเฝ้าก้อนหิน : โอ๊ยยย ใครมันจะไปนั่งกอดก้อนหินอยู่ได้ตั้ง 10 วัน ข้าทำไม่ได้หรอก น่าเบื่อจะตายชัก
เจ้าชาย : นั่นเพราะเจ้าคิดว่า "ต้องกอดก้อนหินนี้ นานถึง 10 วัน" เจ้าจึงไม่สามารถทำได้ หากแต่ข้านั้น คิดเพียงว่า ข้ากำลังกอดเจ้าหญิงของข้า และข้าได้กอดนางมาแล้ว 1095 ครั้ง เท่านั้นเอง...
เมื่อได้ฟังคำตอบเช่นนั้น คนเฝ้าก้อนหิน รู้สึกอึ้งไปกับคำตอบ และการกระทำนั้นของเจ้าชาย แล้วจึงเอ่ยบอกกับเจ้าชายว่า...
"เช่นนั้น ท่านจงเลิกกอดก้อนหินนั้นเสียเถิด มันก็เพียงก้อนหินธรรมดา ๆ ก้อนหนึ่งเท่านั้น ข้าต่างหาก เจ้าหญิงตัวจริง"
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
บทสรุปของเรื่องราวนี้ ก็เหมือน ๆ นิทานทั่ว ๆ ไปครับ ทั้งสองครองรักกัน ตราบนานเท่านาน...
หลายคนอาจสงสัยว่า แล้วนิทานนี้ มันกลายมาเป็นชื่อ องครักษ์พิทักษ์ก้อนหินได้ยังไง ใช่ไหมครับ ^^
ผมเพียง รู้สึกว่า การกระทำของเจ้าชาย เสมือนการเป็นองครักษ์ ที่พิทักษ์ ดูแล เจ้าหญิง ที่เป็นก้อนหินก้อนนั้น
ผมเลยนำคำเหล่านั้นมารวมกัน และมันก็กลายเป็น "องครักษ์พิทักษ์ก้อนหิน" มาจนถึงทุกวันนี้นั่นเองครับ ^^
ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่าน ที่เข้ามารับชมกันนะครับ หากมีสิ่งใดผิดพลาดไป ผมต้องกราบขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
องครักษ์พิทักษ์ก้อนหิน 16-05-21 20:45
Cr. รูปภาพ จากอินเตอร์เน็ตนะครับ
